Διαφορες Κομμουνισμου-Σοσιαλισμου

Ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός είναι ο ίδιος κοινωνικο – οικονομικός σχηματισμός. Οι θεμελιωτές της κομμουνιστικής θεωρίας, ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Έγκελς, ονόμαζαν το σοσιαλισμό, αρχική φάση του κομμουνισμού. Ο όρος κομμουνισμός συνήθως χρησιμοποιείται για την ανώτερη φάση αυτού του σχηματισμού.

Ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός έχουν την ίδια οικονομική βάση, την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Στη σοσιαλιστική, όπως και στην κομμουνιστική κοινωνία, δεν υπάρχουν εκμεταλλεύτριες τάξεις και η κοινωνία αποτελείται μόνο από τον εργαζόμενο λαό. Ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός έχουν ακόμα τον ίδιο σκοπό – την πλήρη ανάπτυξη του ατόμου. Το πρόγραμμα του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης καθορίζει αυτό το σκοπό σαν ικανοποίηση στον ανώτερο βαθμό των υλικών και πνευματικών αναγκών κάθε μέλους της κοινωνίας.

Ποιά είναι λοιπόν η διαφορά μεταξύ σοσιαλισμού και κομμουνισμού; Κύρια είναι η διαφορά στο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων.

Επομένως τα οφέλη του καταναλωτή στο σοσιαλισμό εξαρτώνται από τη συμμετοχή κάθε μέλους της κοινωνίας στην εργασία, δηλαδή, σύμφωνα με την ποσότητα και την ποιότητα της δουλειάς του. Η αρχή της ίσης αμοιβής για ίση εργασία τηρείται , ανεξάρτητα από φύλο, εθνικότητα ή φυλή. Αλλά η αμοιβή είναι ψηλότερη για κείνους, που κάνουν τις πιο εξειδικευμένες, πιο βαριές, τις πιο εντατικοποιημένες και παραγωγικές δουλειές.

Ταυτόχρονα στη Σοβιετική Ένωση, για παράδειγμα, πάνω από το ¼ των αναγκών του λαού, ικανοποιούνταν δωρεάν, σε ίση βάση για όλους. Το κράτος μέσα από τις καταναλωτικές υπηρεσίες, παρείχε δωρεάν ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση, εκπολιτιστική ζωή, διάφορες εκπτώσεις και επιχορηγήσεις, υποτροφίες, οικογενειακά επιδόματα και κοινωνική ασφάλιση.

Όταν οικοδομηθεί πλήρως ο κομμουνισμός, τότε οι υλικές και πνευματικές απαιτήσεις, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ατόμου θα ικανοποιηθούν. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα, δεν αρκεί μόνο το ψηλό επίπεδο της αυτοματοποιημένης παραγωγής. Είναι αναγκαία και η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Στο σοσιαλισμό, εξακολουθεί να υπάρχει μια ορισμένη κοινωνικο – οικονομική και πνευματική ανισότητα.

Υπάρχουν δυο τάξεις – η εργατική τάξη και η αγροτιά – και μια ειδική ομάδα: η διανόηση. Δεν υπάρχουν όμως ανταγωνιστικές αντιθέσεις μεταξύ τους, όπως συμβαίνει σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία. Στο σοσιαλισμό η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ενώνεται, με κοινό σκοπό την οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας.

Στο σοσιαλισμό υπάρχουν ακόμα βασικές διαφορές στις συνθήκες ζωής και εργασίας, των ανθρώπων των αστικών και αγροτικών περιοχών και μεταξύ της διανοητικής και χειρωνακτικής εργασίας. Ο κομμουνισμός προϋποθέτει την πλήρη κοινωνική, οικονομική και πνευματική ισότητα όλων των μελών της κοινωνίας, δηλαδή την εξάλειψη των τάξεων, των κοινωνικών ομάδων κλπ. Οι διαφορές μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών, μεταξύ διανοητικής και χειρωνακτικής δουλειάς θα εξαλειφθούν. Η κομμουνιστική κοινωνία είναι μια ισότιμη ένωση των ανθρώπων με ψηλό βαθμό κοινωνικής και πολιτικής συνειδητοποίησης, βασισμένης στην κοινή τους εργασία και στην ελεύθερη αυτοδιακυβέρνηση.

Στη σοσιαλιστική κοινωνία το κράτος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Προστατεύει το σοσιαλιστικό σύστημα και την ειρηνική εργασία του λαού από εξωτερικές εχθρικές δυνάμεις ( και σε ορισμένες περιπτώσεις και από εσωτερικές ). Ακόμα όμως εξ ονόματος του λαού και για τα συμφέροντά του, διευθύνει την οικονομία, οργανώνει την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, και , μαζί με το κομμουνιστικό κόμμα, τα συνδικάτα και άλλους δημόσιους οργανισμούς, κατευθύνει την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση του λαού. Στον κομμουνισμό ο ρόλος του κράτους θα μειωθεί στο ελάχιστο. ( Γι’ αυτό θα μιλήσουμε σε επόμενο ιδεολογικό σύντροφο )

Στη σοσιαλιστική κοινωνία υπάρχουν ακόμα ορισμένα άτομα, στα οποία επιζούν τα κατάλοιπα του παρελθόντος, όπως ο εγωισμός, η φιλαργυρία, η έλλειψη ενδιαφέροντος για τους άλλους, η επιθυμία να ζουν σε βάρος των άλλων κλπ. Η κομμουνιστική κοινωνία θα δημιουργήσει τεράστιες ευκαιρίες για την ελεύθερη και αρμονική ανάπτυξη του ατόμου. Με τη μείωση της εργάσιμης μέρας στο μίνιμουμ, οι άνθρωποι θα έχουν ελεύθερο χρόνο για να αναπτύξουν τα ενδιαφέροντά τους, να μελετούν, να μαθαίνουν νέα επαγγέλματα ή να ασχολούνται σε διάφορους τομείς της πολιτιστικής ζωής.

Αυτά σε γενικές γραμμές είναι τα κύρια σημεία της διαφοράς μεταξύ σοσιαλισμού και κομμουνισμού.