Οχι στις κασσανδρες του θρησκευτικου πολεμου

Το αντιρατσιστικό συλλαλητήριο της περασμένης Παρασκευής είχε τεράστια επιτυχία παρά τις πιέσεις που ασκήθηκαν και απέναντι στις κοινότητες των μεταναστών αλλά και απέναντι στην Aντικαπιταλιστική Aριστερά που πήρε την πρωτοβουλία να το οργανώσει.

Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε για άλλη μία φορά το στοιχείο της προπαγάνδας, διαδίδοντας ότι θα γίνουν έκτροπα στο συλλαλητήριο, έτσι ώστε να φοβίσει ντόπιους και μετανάστες να μην συμμετάσχουν μαζικά. Δεν είναι κρυφό ότι ασκήθηκαν ακόμα και απευθείας πιέσεις- μέσω των πρεσβειών που βρίσκονται στην Αθήνα- προς τις κοινότητες των μεταναστών να μην συμμετέχουν.

Ετσι διαβάζουμε σε δημοσίευμα της Καθημερινής (28/5): «Οπως σημειώνει στην «Κ» ο πρόεδρος της Κοινότητας Μπαγκλαντεσιανών κ. Μοχάμεντ Γκόλαμ Μάολα «χρειαζόμαστε ειρήνη, γι» αυτό δεν θα συμμετάσχουμε οργανωμένα στη διαδήλωση. Μπορεί η διαδήλωση να βγει εκτός ελέγχου. Περιμένουμε να δούμε εάν η κυβέρνηση θα τιμωρήσει τελικά τον αστυνομικό. Μίλησα με την πρεσβεία μου και μου είπαν ότι μένουμε σε ξένη χώρα και δεν πρέπει να αποκτήσουν αρνητική εικόνα για εμάς οι Ελληνες». Την αντίστροφη εικόνα προσπάθησαν να δώσουν άλλες εφημερίδες. Στην Αυγή (28/5) διαβάζουμε ότι «Το συλλαλητήριο δεν διοργανώνεται από ενώσεις μεταναστών αλλά από τους θρησκευτικούς ηγέτες, τα τζαμιά, με την ενθάρρυνση των πρεσβειών τους» κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για δήθεν επικείμενο «θρησκευτικό πόλεμο» στο κέντρο της Αθήνας,

Από την άλλη διατυπώθηκαν και απόψεις ότι δήθεν η αριστερά που διοργάνωσε το συλλαλητήριο το έκανε για υποκριτικούς ή αντιπολιτευτικούς λόγους, θέλοντας απλά να εκμεταλλευτεί τα προβλήματα των μεταναστών, αφού στην πράξη δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των θρησκειών. «Η Ισλαμοφοβία δεν αντιμετωπίζεται με παροχή «πολιτικής προστασίας» από ομάδες προς τους διαδηλωτές ισλαμιστές. Χρειάζεται προσοχή! Το θέμα δεν προσφέρεται για ασκήσεις «επαναστατικής» προεκλογικής γυμναστικής» αναφέρει στο ίδιο άρθρο η Αυγή.

Όμως το ότι η Αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν υπάκουσε σε αυτού του είδους τις πιέσεις ήταν μεγάλο βήμα για το δυνάμωμα του αντιρατσιστικού κινήματος. Γιατί η βεβήλωση του κορανίου και η φασιστική επίθεση στο τζαμί, που ακολούθησε ήταν κομμάτι της χυδαίας πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, που τον τελευταίο μήνα ενορχηστρώνουν είτε φραστικά είτε ακόμα και στην πράξη, τις ρατσιστικές και δολοφονικές επίθεση απέναντι στους μετανάστες. Όλα αυτά δεν είναι ούτε τυχαία ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Είναι μία προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να αντιστρέψει, λίγο πριν τις Ευρωεκλογές, το κλίμα και να μετατοπίσει την πολιτική συζήτηση για την κρίση και τις επιπτώσεις της στους εργαζόμενους, στο φόβο και το μίσος κατά των μεταναστών.

Το αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην Ομόνοια έδειξε ότι αυτή η προσπάθεια απέτυχε. Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά από την πρώτη στιγμή απάντησε σε αυτές τις ρατσιστικές προκλήσεις, καλώντας τις κοινότητες των μεταναστών, τα συνδικάτα και τους φοιτητικούς συλλόγους, να οργανώσουν ένα αντιρατσιστικό- αντικυβερνητικό συλλαλητήριο, δείχνοντας ότι απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να αποπροσανατολίσει τον κόσμο η απάντηση χρειάζεται να είναι ενωτική και κινηματική.

Πράξη

Αυτή η επιλογή έδειξε ότι η αντιρατσιστική αλληλεγγύη και ο διεθνισμός, δεν είναι ευχολόγια, αλλά έχει συγκεκριμένα καθήκοντα που μετριόνται στην πράξη. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η αριστερά τάσσεται στο πλευρό των μεταναστών, δίνει απάντηση στις φασιστικές επιθέσεις και ταυτόχρονα χτίζει γέφυρες μαζί τους, ακόμα και πάνω στο λεπτό ζήτημα της θρησκευτικής πίστης. Γιατί θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι λίγο πολύ όλες οι θρησκείες είναι αντιδραστικές και ότι η αριστερά και ιδιαίτερα η αντικαπιταλιστική δεν έχει κανένα λόγο να υποστηρίξει την εξέγερση των μεταναστών μετά το σκίσιμο του Κορανίου. Αυτό όμως θα ήταν τεράστιο λάθος.

Καταρχήν μπορεί οι μετανάστες να ξεσηκώθηκαν για το Κοράνι αλλά χρειάζεται να δει κανείς ότι οι αιτίες της εξέγερσής τους δεν είναι μόνο θρησκευτικές. Η πραγματική αιτία είναι ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες έχουν να αντιμετωπίσουν μία ολόκληρη ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή που γίνεται όλο και πιο σκληρή. Από τους βασανισμούς στα αστυνομικά τμήματα, τα ξεβρακώματα στην Ομόνοια, τις τρεις δολοφονίες μεταναστών στη Διεύθυνση Αλλοδαπών στην Π. Ράλλη, μέχρι τις μαζικές σκούπες της αστυνομίας στην Ομόνοια και στον Αγ. Παντελεήμονα. Η κυβέρνηση της ΝΔ προσπάθησε από την πρώτη ημέρα να παίξει το χαρτί του ρατσισμού και τώρα μάλιστα απειλεί να προχωρήσει από τις σκούπες, σε φυλάκιση των μεταναστών σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στον Ασπρόπυργο και στη συνέχεια στην μαζική απέλασή τους.

Δεν είναι μόνο η ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή. Από την περίοδο του πολέμου στο Αφγανιστάν οι μουσουλμάνοι έπεσαν θύματα ενός άλλου είδους ρατσισμού, της ισλαμοφοβίας που εξαπέλυσε ο Μπους και οι «πολιτισμένες» χώρες της Δύσης, για να δικαιολογήσουν το βρόμικο πόλεμο στις χώρες της Μέσης Ανατολής για τα συμφέροντα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Γι αυτό και σε πολλές χώρες οι φτωχοί άνθρωποι ξεσηκώθηκαν ενάντια στον ιμπεριαλισμό χρησιμοποιώντας τη σημαία του Ισλάμ. Ανάλογες εκρήξεις οργής, όπως της Αθήνας, ξέσπασαν όταν μία δανέζικη εφημερίδα δημοσίευσε σκίτσα που απεικόνιζαν τον Μωάμεθ, ταυτίζοντας ευθέως τους μουσουλμάνους με την τρομοκρατία.

Η Αριστερά δεν μπορεί να κρατά ίσες αποστάσεις απέναντι στην θρησκεία του καταπιεστή και στη θρησκεία του καταπιεζόμενου. Ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες που σε χώρες της Δύσης μπαίνουν στο στόχαστρο οι θρησκευτικές ελευθερίες των Μουσουλμάνων, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Η θέση της Αριστεράς είναι δίπλα στους μουσουλμάνους που ξεσηκώνονται σε Δύση και Ανατολή ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στον πόλεμο και την κατοχή των χωρών τους. Η ενότητα του κινήματος απέναντι σε μία κυβέρνηση που προσπαθεί να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, ενισχύει τη δικιά μας μάχη, κατά τη φτώχειας και της ανεργίας, κατά του πολέμου και του ρατσισμού και αδυνατίζει την πλευρά της κυβέρνησης, του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών.

Μόνο έτσι μπορεί η Αριστερά να φέρει όλον αυτόν τον κόσμο πιο κοντά στις ιδέες της και να κερδίσει τα εκατομμύρια μουσουλμάνους, στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση όλων των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου.