Στο καπιταλισμό το χαμόγελο είναι υποχρεωτικό!

<blockquote>
Στην Ιαπωνία οι εργάτες ενός σιδηρόδρομου
είναι αναγκασμένοι κάθε πρωί που πάνε στη δουλειά να βάλουν το πρόσωπό
τους σε μιά κάμερα που καταγράφει το χαμόγελό τους, και αν δεν είναι
αρκετά μεγάλο τότε παίρνουν χαρτί με παρατήρηση...</blockquote>
Οι
500 εργάτες της εταιρείας Keihin Electric Express Railway στην Ιαπωνία
είναι αναγκασμένοι κάθε πρωί που πάνε στη δουλειά να υποκύπτουν σε μια
εξευτελιστική διαδικασία ελέγχου του χαμόγελού τους: βάζουν το πρόσωπό
τους μπροστά από μια κάμερα και ένας υπολογιστής αναλύει πόσο μεγάλο
είναι το χαμόγελό τους.

Ο υπολογιστής γνωρίζει πόσο μεγάλο
χαμόγελο έχει καταφέρει να κάνει ο κάθε εργάτης στο παρελθόν, αλλά
επίσης ξέρει και τη πλαστικότητα του προσώπου του κάθε εργάτη, και έτσι
αν κάποιος ένα πρωί έχει χαμόγελό μικρότερο από το μέγιστο που ο
υπολογιστής ξέρει οτι μπορεί να κάνει, τότε ο εργάτης λαμβάνει ένα
χαρτί παρατηρήσεως από τον εκτυπωτή του υπολογιστή.

Τα χαμόγελα
βαθμολογούνται σε μια κλίμακα βαθμών από το μηδέν έως το εκατό, και το
λογισμικό που επιτρέπει στον υπολογιστή να κάνει αυτή την «αστυνόμευση
χαμογέλων» ονομάζεται Omron Smile Scan.

Ο κάθε εργάτης στο τέλος
της διαδικασίας επίσης λαμβάνει και ένα εκτυπωμένο χαρτί από τον
υπολογιστή με μια φωτογραφία του προσώπου του όταν είχε κάνει το
μέγιστο δυνατό χαμόγελο που μπορεί ο συγκεκριμένος εργάτης να κάνει, με
σκοπό να κοιτά το χαρτί κατά τη διάρκεια της ημέρας για να διορθώνει το
χαμόγελό του.

Ο έλεγχος των εργατών από τα αφεντικά στη
καπιταλιστική Ιαπωνία έχει πραγματικά φτάσει στο γελοίο σημείο να μην
επιτρέπεται να μην χαμογελάς όσο είσαι στη δουλειά, και μάλιστα είναι
υποχρεωτικό να έχεις πάντα το μέγιστο δυνατό χαμόγελο που οι
διευθυντάδες, με τη βοήθεια των απρόσωπων υπολογιστών, έχουν υπολογίσει
(μετα δικά τους «επιστημονικά» κριτήρια) οτι μπορείς να κάνεις.

Είναι
κι αυτό άλλος ένας τρόπος να φτιάχνουν υπάκουους πολίτες, έτοιμους να
ριχτούν στη μάχη όταν η μιλιταριστική πατρίδα θελήσει να κατακτήσει κι
άλλα εδάφη σε καιρό πολέμου, ή να γίνονται λάστιχα στη δουλειά σε καιρό
ειρήνης. Όμως είναι καιρός να καταλάβουν όλοι οι εργάτες, άνεργοι,
μαθητές, και μετανάστες του κόσμου πως στο καπιταλισμό υπάρχει πάντα
πόλεμος, ο ταξικός πόλεμος, και όσο οι εργάτες και οι υπόλοιποι
καταπιεσμένοι δεν διεκδικούν τη κατάργηγη αυτού του απάνθρωπου
συστήματος τότε οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου, δηλαδή οι κυβερνήσεις
και οι εταιρείες, θα αυξάνουν όλο και περισσότερο τη καταπίεση: με
περισσότερους κανόνες που θα πρέπει να ακολουθούν οι εργάτες, με
λιγότερες απολαβές και δικαιώματα, με περισσότερες εξετάσεις για να
πάρει κάποιος ένα πτυχίο που και με αυτό θα παραμένει άνεργος, και με
ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο κάθε στιγμή της ζωής όλων μας (με κάμερες στους
δρόμους, ρουφιάνους στις πλατείες, αναλυτές marketing που προσπαθούν να
βρουν πόσες φορές κλάνουμε την ημέρα για να μας πουλάνε περισσότερα
αποσμητικά).

link προς καθεστωτικό μέσο που περιγράφει (όχι
βέβαια με τα δικά μας λόγια) την είδηση:
http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/asia/japan/5757194/Workers-have-daily-smile-scans.html